ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Το βίντεο του Κώστα Γαβρά που λογοκρίθηκε από -ποιόν άλλον;;- την Εκκλησία,
στην προσπάθεια της να αποποιηθεί των ευθυνών της για την καταστροφή του Παρθενώνα.

This is a Kostantinos Gavras video.

Church (Christian priests) censored the video in order to renounce it's responsebility for the disaster of Parthenon.

Το αυθεντικό βίντεο εδώ http://www.youtube.com/watch?v=aGitmY...

Ενεργοποίηση υπότιτλων: Αν δεν εμφανίζονται υπότιτλοι, πατάτε το άσπρο τρίγωνο κάτω δεξιά ενώ παίζει το βίντεο και στην στήλη που εμφανίζεται ενεργοποιείτε τους υπότιτλους πατώντας το κουμπί CC.

Η Κατάρα της Αθηνάς: οι στίχοι που ακούγονται στο βίντεο

Athena's (Greek goddess) curse

"Mortal!" -- 'twas thus Athena spake -- "that blush of shame
Proclaims thee Briton, once a noble name;
First of the mighty, foremost of the free,
Now honour'd less by all, and least by me;
Chief of thy foes shall Pallas still be found.
Seek'st thou the cause of loathing? --look around.
Lo! here, despite of war and wasting fire,
I saw successive tyrannies expire.
'Scaped from the ravage of the Turk and Goth,
Thy country sends a spoiler worse than both.
Survey this vacant, violated fane;
Recount the relics torn that yet remain:
These Cecrops placed, this Pericles adorn'd,
What more I owe let gratitude attest--
Know, Alaric and Elgin did the rest.
That all may learn from whence the plunderer came,
The insulted wall sustains his hated name:
Be ever hailed with equal honour here
The Gothic monarch and the Elgin peer:
arms gave the first his right, the last had none,
But basely stole what less barbarians won.
So when the lion quits his fell repast,
Next prowls the wolf, the filthy jackal last;
Some calm spectator, as he takes his view,
In silent indignation mix'd with grief,
Admires the plunder, but abhors the thief.

«Η Κατάρα της Αθηνάς»

(Κάποιοι στίχοι σε μετάφραση) Μα στερνός, στο σαστισμένο πλήθος,
κάπου σε μιαν άκρη,
Ενας που ήσυχα κοιτάζει βουρκωμένος απ' το δάκρυ,
Μ' άλαλο θυμό και πόνο μια αυτά πούκλεψαν θαμάζει,
Μια σιχένεται τον κλέφτη σύψυχα κι ανατριχιάζει
Ω! που ζώντας και που σκόνη,
δίχως σχώριο να γροικήση,
Ν' ακλουθιέται η αχορτασιά του η ιερόσυλη με μίση,
Και η εκδίκηση ως τον τάφο και πιο πέρα,
το όνομά του Να το κυνηγά,
στο πλάγι του μωρόδοξου Ηροστράτου,
Και σε φύλλα λεκιασμένα και γραμμές που καίνε ας γίνη Ατελείωτα να στράφτουν εμπρηστές ναών κι Ελγίνοι,
Καταδικασμένοι αιώνια στο ίδιο ανάθεμα κι οι δυο τους,
Που ίσως στο στερνό θε νάβρης και τον πιο χειρότερό τους,
Ετσι ας στέκουν, να τους βλέπουν τα μελλούμενα τα χρόνια,
Αγαλμα άσειστο,
με βάση μοναχή,
την καταφρόνια.
(μετάφραση Στέφανου Μύρτα)
Κλαίει η Αθηνά , παραπονιέται στον Βύρωνα...
«Απτου Τούρκου τη μανία γλύτωσα και του Βανδάλου,
μα η χώρα σου έναν κλέφτη μούχει στείλει πιο μεγάλο,
Κοίτα , άδειος ο ναός μου,
κατοικία ρημαγμένη,
και στοχάσου τι αθλιότης είναι γύρω απλωμένη.»


(στοίχοι 97-100, Λόρδου Βύρωνα «Η Κατάρα της Αθηνάς»,
Η Αθηνά και τα λόγια της, Κουτσούκαλη , Ιωλκός, 1992, σ.40)

http://pyrron.blogspot.com/2009/08/bl...